10.1.2019

Στο άρ. 106 ΠτΚ ορίζεται ότι: «1. Από την κατάθεση της συμφωνίας εξυγίανσης προς επικύρωση και μέχρι την έκδοση απόφασης από το πτωχευτικό δικαστήριο για την επικύρωση ή μη της συμφωνίας εξυγίανσης, αναστέλλονται αυτόματα τα μέτρα, εκκρεμή ή μη, ατομικής και συλλογικής αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του οφειλέτη για την ικανοποίηση απαιτήσεων που έχουν γεννηθεί πριν την υποβολή της αίτησης επικύρωσης της συμφωνίας εξυγίανσης. Η ανωτέρω αναστολή δεν μπορεί να υπερβαίνει τους τέσσερις (4) μήνες. Για την ως άνω διάρκεια αναστέλλεται η λήψη οποιουδήποτε ασφαλιστικού μέτρου κατά του οφειλέτη, συμπεριλαμβανομένης της συντηρητικής κατάσχεσης και της εγγραφής προσημείωσης υποθήκης, συναινετικής ή κατ` αντιδικία, εκτός εάν με αυτό επιδιώκεται η αποτροπή της απομάκρυνσης ή αφαίρεσης ή μετακίνησης κινητών πραγμάτων της επιχείρησης, τεχνολογικού ή εν γένει εξοπλισμού της που δεν έχει συμφωνηθεί και ενέχει τον κίνδυνο απαξίωσης της επιχείρησης του οφειλέτη …» «παρ. 3. Μετά την πάροδο της περιόδου των τεσσάρων (4) μηνών που αναφέρεται στην παράγραφο 1, δύναται να διαταχθεί η αναστολή λήψης μέτρων, εκκρεμών ή μη, ατομικής και συλλογικής αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του οφειλέτη, καθώς και η λήψη κάθε άλλου προληπτικού μέτρου, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 106α. Η παράγραφος 2 ισχύει και στην περίπτωση αυτή».

Περαιτέρω στο άρθρο 106α ΠτΚ ορίζεται ότι: «1. Το πτωχευτικό δικαστήριο ή κατά περίπτωση ο πρόεδρός του, με απόφαση που λαμβάνεται κατόπιν αιτήσεως οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον και δικάζεται με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, δύναται, μετά την κατάθεση της αίτησης επικύρωσης της συμφωνίας εξυγίανσης, να διατάξει και οποιοδήποτε άλλο από τα προβλεπόμενα στο άρθρο 10 προληπτικά μέτρα. Τα μέτρα αυτά καταλαμβάνουν τις απαιτήσεις που έχουν γεννηθεί πριν από την υποβολή της αίτησης επικύρωσης και μπορούν να ισχύουν μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αίτησης επικύρωσης». Ενώ στην παρ.3 του αρ. 106α Πτκ ορίζεται ότι :« …. Επίσης, δεν θίγεται το δικαίωμα καταγγελίας και απόδοσης του μισθίου σε περίπτωση σύμβασης μίσθωσης, εφόσον ο οφειλέτης είναι υπερήμερος ως προς την καταβολή έξι (6) ή περισσότερων μηνιαίων μισθωμάτων. Το δικαστήριο μπορεί να διατάξει τη διατήρηση των αναγκαίων θέσεων εργασίας μέχρι την επικύρωση ή την απόρριψη της συμφωνίας εξυγίανσης».

               Στο αρ. 10 ΠτΚ ορίζεται ότι: 1. Μετά την υποβολή της αίτησης για κήρυξη του οφειλέτη σε πτώχευση, ο πρόεδρος του αρμόδιου κατά το άρθρο 4 δικαστηρίου, δικάζοντας κατά τη Διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 682 επ. Κ.Πολ.Δ.), μετά από αίτηση οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον, μπορεί να διατάξει όποιο μέτρο κρίνει αναγκαίο για να αποτραπεί κάθε επιζήμια για τους πιστωτές μεταβολή της περιουσίας του οφειλέτη ή μείωση της αξίας της, μέχρι να δημοσιευθεί η Απόφαση επί της αίτησης για κήρυξη της πτώχευσης. Ο πρόεδρος μπορεί, ιδίως, να απαγορεύσει οποιαδήποτε διάθεση περιουσιακού στοιχείου από τον οφειλέτη ή προς αυτόν, να διατάξει την αναστολή των ατομικών διώξεων των πιστωτών, να ορίσει μεσεγγυούχο».

 

Καταρχήν υφίσταται δυνατότητα του Δικαστηρίου να διατάξει μέχρι την έκδοση απόφασης επί της αίτησης επικύρωσης της συμφωνίας εξυγίανσης ως προληπτικό μέτρο την απαγόρευση καταγγελίας των επαγγελματικών μισθώσεων και απόδοσης των μίσθιων ακίνητων. Σε καμιά όμως περίπτωση το εν λόγω μέτρο δεν μπορεί να διαταχθεί (αρ. 106α παρ.3 ΠτΚ) σε περίπτωση που ο οφειλέτης είναι υπερήμερος ως προς την καταβολή έξι (6) ή περισσότερων μηνιαίων μισθωμάτων.

 

Σε περίπτωση δε που δεν έχει ρητώς διαταχθεί από το Δικαστήριο η απαγόρευση καταγγελίας των επαγγελματικών μισθώσεων και απόδοσης των μίσθιων ακίνητων, αλλά έχει διαταχθεί απλώς και μόνο ως προληπτικό μέτρο η αναστολή ατομικών διώξεων, αυτή δεν περιλαμβάνει και την απαγόρευση κίνησης της διαδικασίας εκτελέσεως προς απόδοση της χρήσεως του ακινήτου.

 

Ναι μεν το εύρος του μέτρου του αρ.10 ΠτΚ, κατά τη γραμματική διατύπωση της διάταξης αυτής, επιτρέπει την αναστολή κάθε ατομικής δίωξης του οφειλέτη, πλην, όμως, το εύρος της αναστολής δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από εκείνο που επέρχεται με την κήρυξη της πτώχευσης σύμφωνα με τα άρθρα 25 και 26 του ίδιου νόμου, η δε αρχή, που καθιερώνεται ρητά στο άρθρο 25, αφορά μόνο την απαγόρευση εξάσκησης ατομικών διώξεων κατά του οφειλέτη προς ικανοποίηση ή εκπλήρωση πτωχευτικών απαιτήσεων, επομένως δεν καταλαμβάνονται οι διεκδικητικές απαιτήσεις τρίτων για αντικείμενα της πτωχευτικής περιουσίας (Λ Κοτσίρης, Πτωχευτικό Δίκαιο, 7» έκδ., παρ. 161, 45, σελ. 179, παρ. 334, 6, σελ. 463, ΕΑ 1208/1996 ΕλλΔνη 1997,902, ΠΠρΑθ 3808/2009 ΔΕΕ 2010,941, ΧρΙΔ 2010,706 ΕιρΑθ 5052/2009 ΔΕΕ 2010,918, ΜΠΑ 9693/2012, ΜΠΑθ. 3224/2011).

Έτσι στην περίπτωση που δεν έχει διαταχθεί ως προληπτικό μέτρο η απαγόρευση καταγγελίας των επαγγελματικών μισθώσεων και απόδοσης των μίσθιων ακίνητων, αλλά έχει διαταχθεί απλώς και μόνο η αναστολή ατομικών διώξεων, το εν λόγω μέτρο της απαγόρευσης της εκτέλεσης, δεν καταλαμβάνει τις περιουσίες τρίτων, εν προκειμένω την απαίτηση του εκμισθωτή να αξιώσει την σ` αυτόν απόδοση των ανωτέρω (μίσθιων) ακινήτων του. Ειδικότερα διότι, η απαγόρευση εκτέλεσης αφορά κάθε επιζήμια για τους πιστωτές μεταβολή της περιουσίας του οφειλέτη ή μείωση της αξίας της και δεν καταλαμβάνει αυτή η απαγόρευση τις αξιώσεις των τρίτων, εν προκειμένω του εκμισθωτή  προς προστασία ιδίων περιουσιακών στοιχείων και συγκεκριμένα των μίσθιων ακινήτων του (ΜΠΑ 9693/2012, ΜΠΑθ. 3224/2011, ΝΟΜΟΣ).